@article { author = {منافی, میلاد and یزدانپور, مریم and هدایتی, مهدی}, title = {بررسی مقایسه‌ایی سطوح مختلف عصاره آبی ‌الکلی برگ گیاه آرتمیزیا با آنتی بیوتیک محرک رشد بر فراسنجه های عملکردی، بیوشیمیایی، ایمنی و جمعیت باکتریایی روده کور در جوجه های گوشتی سویه تجاری راس 308}, journal = {علوم و فنون دامپروری}, volume = {5}, number = {21}, pages = {3-16}, year = {2017}, publisher = {موسسه تحقیقات علوم دامی کشور}, issn = {2981-2372}, eissn = {2981-2372}, doi = {10.22092/aasrj.2017.102274.1017}, abstract = {در این آزمایش به منظور بررسی اثر مصرف عصاره آبی ‌الکلی برگ گیاه آرتیمزیا در دو سطح مختلف بر عملکرد، فراسنجههای خونی، پاسخ ایمنی و جمعیت باکتریهای سکوم جوجههای گوشتی در مقایسه با آنتیبیوتیک محرک رشد، 192 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308، در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 12 مشاهده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. گروه‌های آزمایشی شامل: 1) گروه آزمایشی شاهد دریافتکننده جیره پایه، 2) گروه آزمایشی دریافتکننده جیره پایه به همراه 045/0 درصد آنتیبیوتیک محرک رشد فلاوومایسین، 3) گروه آزمایشی دریافتکننده جیره پایه به همراه 05/0 درصد عصاره آبی الکلی آرتمیزیا و 4) گروه آزمایشی دریافتکننده 1/0 درصد عصاره آبی الکلی آرتمیزیا همراه با جیره پایه که تا 42 روزگی در اختیار جوجهها قرار داده شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد اثر آرتمیزیا بر صفات عملکردی، پروتئین تام و HDL تفاوت معنیداری با سایر گروه‌های آزمایشی نداشته ولی سبب کاهش معنی‌دار بر میزان تریگلیسرید سرم خون (05/0P<) گروه آزمایشی 1/0 درصد آرتمیزیا شده، در حالی که تیتر آنفلوانزای گروه دریافتکننده آرتمیزیا 05/0 درصد آرتمیزیا به طور معنیدار افزایش یافته و سطح 1/0 درصد آرتمیزیا در کاهش جمعیت باکتریهای اشریشیا‌کلی و سالمونلا روده کور به طور معنیدار موثر بوده است. لذا بهره‌گیری از سطوح مختلف گیاه دارویی آرتمیزیا با هدف ارتقا سلامت جوجه‌های گوشتی قابلیت مصرف دارد ولی به عنوان جایگزین کامل، آنتی‌‌بیوتیک محرک رشد جهت بهبود صفات عملکردی توصیه نمی‌شود.}, keywords = {آرتمیزیا,فلاوومایسین,پاسخ ایمنی,فراسنجه های بیوشیمیایی,باکتریهای روده}, url = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113773.html}, eprint = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113773_f363f828301a6c8509f11aaedb3fd5c9.pdf} } @article { author = {ناجی زواره, احمد and لطف الهیان, هوشنگ and اسدزاده, نادر}, title = {بررسی وضعیت ساختمانها و تأسیسات در پرورش جوجه های گوشتی استان تهران}, journal = {علوم و فنون دامپروری}, volume = {5}, number = {21}, pages = {17-28}, year = {2017}, publisher = {موسسه تحقیقات علوم دامی کشور}, issn = {2981-2372}, eissn = {2981-2372}, doi = {10.22092/aasrj.2017.110132.1062}, abstract = {به منظور بررسی تاثیرساختمانها بر بازده اقتصادی درمرغداری های گوشتی استان تهران، از 890 واحد مرغداری، تعداد 150واحد با نمونه گیری طبقه بندی شده تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات در دو مرحله قبل و بعد از آموزش جمع آوری و مورد آنالیز قرار گرفت. میانگین سود هر قطعه در کل واحد های مرغداری ودر ظرفیتهای5 گانه: 10-25 ،25-50 ،50-75،75-100،و100 هزاربه بالا به ترتیب 2112 ،3000 ،8180 ، 2100،1270-و 1450- ریال بود. درآمد ظرفیتهای 25-50 هزارتایی نسبت به سایر گروه ها معنی دار بود(01/0p<).اثر ظرفیت مرغداری برمیزان آموزش پذیری و افزایش درآمد معنی دار بود (05/0p<). در این تحقیق ساختمانها و تاسیسات بر اساس سه گروه (گروه اول طاق ضربی با مصالح قدیمی و آجر، گروه دوم شیب دار دوطرفه با ورق آهن یاایرانیت و گروه سوم شیب دار یک طرفه با ورق آهن یا ایرانیت) دسته بندی شد. که برای گروه اول میانگین سود هر قطعه در کل واحد های مرغداری و در ظرفیتهای 5 گانه به ترتیب 2235 ،740-،1961، 2416، 3560 و 4211 ریال و در گروه دوم به ترتیب میانگین سود4515، 1423، 8376، 6525، 7035و 7325 ریال در گروه سوم نیز این مقادیر به ترتیب شامل 855، 1237، 2235، 1211، 4511 و6211ریال و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب45/2، 23/2، 34/2، 11/2، 35/2 و08/2 بود. بطورکلی میزان درآمد واحدهایی با تیپ ساختمانی شیب دار یک طرفه بیشتر از میزان درآمد سایر گروههای ساختمانی بود ( 053/0p<). واژه‌های کلیدی: ساختمان و تاسیسات، مرغداری گوشتی، بازده اقتصادی، سود، آموزش}, keywords = {ساختمان و تاسیسات,مرغداری گوشتی,بازده اقتصادی,سود,آموزش}, url = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113774.html}, eprint = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113774_9d61810d76c28a289639b4ed24a66ebb.pdf} } @article { author = {ورمقانی, صیفعلی and جعفری, هوشنگ and عباسپور, یحیی}, title = {ااثر استفاده از سطوح مختلف گیاه دارویی علف مار (Capparis spinosa) برعملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی}, journal = {علوم و فنون دامپروری}, volume = {5}, number = {21}, pages = {29-40}, year = {2017}, publisher = {موسسه تحقیقات علوم دامی کشور}, issn = {2981-2372}, eissn = {2981-2372}, doi = {10.22092/aasrj.2017.102473.1018}, abstract = {تعداد 288 قطعه جوجه‌گوشتی یک ‌روزه مخلوط سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار، 4 تکرار و 24 جوجه در هر واحد آزمایشی به مدت 49 روز جهت بررسی اثر سطوح مختلف گیاه دارویی علف مار (Capparis spinosa) بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم خون جوجه‌های گوشتی مورد آزمایش قرار گرفتند. گروه‌های آزمایشی شامل جیره شاهد (بر پایه ذرت و سویا) و جیره‌های دارای 1 و 2 درصد پودر گیاه کامل علف مار بودند. نتایج نشان داد گروه‌های آزمایشی دارای اثر معنی‌داری برمیانگین افزایش وزن روزانه بودند، به طوری که جوجه‌های دریافت کننده جیره دارای 2 درصد گیاه علف مار در مقایسه با سایر گروه‌های آزمایشی کمترین مقدار افزایش وزن روزانه را در طول دوره نشان دادند (01/0P<). میانگین مصرف خوراک در بین گروه‌های آزمایشی اختلاف معنی‌داری نداشت. اختلاف میانگین ضریب تبدیل غذایی در بین گروه‌های آزمایشی معنی‌دار بود وکمترین و بیشترین مقدار به ترتیب به جیره شاهد و جیره‌های حاوی 1 و 2 درصد علف مار تعلق داشت (01/0P<). بالاترین درصد تلفات مربوط به گروه شاهد بود (05/0P<). سطوح مختلف علف مار سبب کاهش مقدار تری‌گلیسرید و افزایش غلظت HDL سرم خون جوجه‌های گوشتی گردید (01/0P<). اختلاف درصد لاشه در بین گروه‌های آزمایشی معنی‌دار بود (05/0P<)، اما گروه‌های آزمایشی تأثیری بر وزن نسبی قطعات مختلف لاشه و اندام‌های داخلی نداشتند. نتایج آزمایش حاضر نشان داد که استفاده از پودر گیاه علف مار در جیره غذایی جوجه‌‌‌های گوشتی به دلیل کاهش مقدار تلفات و لیپیدهای خونی در سطح 1 درصد قابل توصیه می‌باشد.}, keywords = {تلفات,جوجه گوشتی,علف مار,عملکرد رشد,لیپدهای خون}, url = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113775.html}, eprint = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113775_5317ad3403a721934747235d244c166b.pdf} } @article { author = {سیف زاده, صیاد and رمضانی, محسن and سیدشریفی, رضا and سیف دواتی, جمال and نورمحمدی, سهیلا and جبرائیلی, رامین}, title = {علل حذف در گله‌های گاو شیری کشت و صنعت و دامپروی مغان}, journal = {علوم و فنون دامپروری}, volume = {5}, number = {21}, pages = {41-50}, year = {2017}, publisher = {موسسه تحقیقات علوم دامی کشور}, issn = {2981-2372}, eissn = {2981-2372}, doi = {10.22092/aasrj.2017.109772.1058}, abstract = {برای بررسی عوامل حذف گاوهای شیری هلشتاین در گاوداری‌های صنعتی کشت و صنعت و دامپروری مغان داده‌های مربوط به دلایل حذف تحت 10 عنوان: طبقه بندی شدند. میزان حذف از مهمترین عواملی است که ماندگاری یک واحد پرورش دام را تحت تاثیر قرار می‌دهد گاوهای شیری مشکلات باروری، وضعیت فیزیکی و فیزیولوژیکی، بیماری‌های عفونی، بیماری‌های غیرعفونی، ورم پستان، مشکلات پستانی، لنگش، سخت زایی، زمین‌گیری و آسیب فیزیکی ممکن است به دلایل اجباری (مرگ، بیماری‌های حاد و ناباروری) و یا اختیاری (تولید پایین) از گله حذف شوند. مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان و علل حذف گاوهای شیری کشت و صنعت و دامپروری مغان انجام شد. اطلاعات دام‌های حذفی 5 ایستگاه شیری که توسط ثبت مشخصات مجتمع دامپروری طی سال‌های 1385 تا 1393 جمع‌آوری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد گاوهای مولد در طی این سال‌ها 5074 راس بصورت دام در روز بوده است. نتایج بدست آمده نشان داد که از بین 12258 گاو شیری حذف شده در طی 9 سال، بیماری‌های غیر عفونی با 80/22 درصد و وضعیت فیزیکی و فیزیولوژیکی گاو با 38/18 درصد بیشترین دلایل حذف را به خود اختصاص داده‌اند. بطوریکه میانگین حذف سن دام و میانگین شکم‌های حذف شده در طی این مدت بترتیب، 24/5 سال و 98/2 بوده است. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که حذف اختیاری 91/34 درصد و حذف اجباری 09/ 65 درصد می‌باشد. نتایج این تحقیق پیشنهاد می‌کند که بیشترین دلایل حذف گاو شیری، بیماری های غیر عفونی و نامناسب بودن وضعیت فیزیکی و فیزیولوژیکی گاو بوده است.}, keywords = {علل حذف,حذف اجباری,حذف اختیاری,گاو شیری}, url = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113776.html}, eprint = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113776_3ad82698b9caaa93be5f37d05d32fb0d.pdf} } @article { author = {بیطرف, احمد}, title = {تاثیر تغذیه آزاد از دو گونه آتریپلکس( A. lentiformisو A. canescens) بر عملکرد بز‌غاله های نر ندوشنی، بعنوان بخشی از علوفه خشبی جیره}, journal = {علوم و فنون دامپروری}, volume = {5}, number = {21}, pages = {51-56}, year = {2017}, publisher = {موسسه تحقیقات علوم دامی کشور}, issn = {2981-2372}, eissn = {2981-2372}, doi = {10.22092/aasrj.2017.110627.1077}, abstract = {این آزمایش به هدف بررسی اثر تغذیه آزاد از دو گونه آتریپلکس (A. lentiformis and A. canescens) بر عملکرد بزغاله‌های نر ندوشن در مقایسه با یونجه انجام شد. در آغاز ، 27 راس بزغاله نر شش ماهه با میانگین وزنی32/0±9/15کیلوگرم بطور تصادفی درسه تیمار، هر یک دربرگیرنده نه بزغاله، در یک طرح کاملا تصادفی توزیع شدند. آزمایش پس از یک دوره سازگاری 15 روزه، برای مدت 101 روز ادامه یافت. گروه‌ها دربرگیرنده شاهد (1) و گروه‌های آزمایشی (2 و 3) بودند. همه حیوانات در دوره آزمایش، از جیره‌ای ثابت که دربرگیرنده‌ مخلوطی از کنسانتره و کاه غنی‌شده هوا خشک ( به ترتیب 1 و 5/0 درصد وزن زنده در روز) بود تغذیه کردند. بقیه نیازها در تیمار شاهد(1)، از یونجه خشک و درتیمارهای آزمایشی(2 و3) به ترتیب از دو گونه آتریپلکس لنتی فرمیس و کانیسنس خشک خرد‌شده، بصورت ad lib، در آخورهای جداگانه تامین شد. وزن کشی در 7 نوبت در آغاز و به فواصل 15 روزه تا پایان آزمایش به منظور اندازه گیری وزن زنده انجام و ارقام ثبت شدند. یافتهها در پایان نشان داد که از نظر وزن زنده، بین تیمار شاهد و تیمارهای آزمایشی (به ترتیب 5/15، 0/15و 1/17کیلوگرم‌) تفاوت معنیداری وجود نداشت. بر این اساس می‌توان‌ چنین نتیجه‌گیری کرد که تحت شرایط این آزمایش، تغذیه اختیاری بزغاله‌های ندوشنی ازدو گونه آتریپلکس یادشده و یونجه، به عنوان بخشی از علوفه خشبی جیره ارزش برابر دارند.}, keywords = {بزبزغاله ندوشنی,علوفه خشبی,آتریپلکس لنتی‌فرمیس,آتریپلکس کانیسنس}, url = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113777.html}, eprint = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113777_e6c8bfb7c27c490820b87cdc6a142f5a.pdf} } @article { author = {پاپی, نادر}, title = {اثر سن شروع پروار بر عملکرد رشد، مصرف و بازده خوراک بره های نر شال}, journal = {علوم و فنون دامپروری}, volume = {5}, number = {21}, pages = {57-66}, year = {2017}, publisher = {موسسه تحقیقات علوم دامی کشور}, issn = {2981-2372}, eissn = {2981-2372}, doi = {10.22092/aasrj.2017.110705.1083}, abstract = {این پژوهش به منظور بررسی اثرات سن شروع پروار بر مصرف خوراک، عملکرد رشد و بازده بره‌های نر پرواری در قالب یک طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. تعداد 50 رأس بره‌ی نر نژاد شال با میانگین سنی 26/24±3/119 روز و میانگین وزن زنده 98/3±4/26 کیلوگرم به سه گروه سنی متفاوت، شامل: گروه اول، 18 رأس با میانگین سنی 93 روز؛ گروه دوم، 15 رأس با میانگین سنی 118 روز و گروه سوم 17 رأس با میانگین سنی 148 روز تقسیم شده و به مدت 84 روز در باکس‌های انفرادی با یک جیره مشابه از نظر انرژی (58/2 مگاکالری بر کیلوگرم ماده خشک) و پروتئین خام (15%) تغذیه شدند. براساس نتایج به دست آمده، میانگین افزایش وزن روزانه گروه‌ آزمایشی اول (245 گرم) به طور معنی‌داری بیش‌تر از گروه سوم (219 گرم) بود (05/0P<) ولی اختلاف میانگین گروه دوم با گروه‌های اول و سوم معنی‌دار نبود. میزان مصرف ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و انرژی قابل‌متابولیسم در تیمارهای مختلف آزمایشی تحت تأثیر سن بره قرار نگرفت. سن شروع پروار اثر معنی‌داری بر میانگین ضریب تبدیل و بازده خوراک در گروه‌های مختلف آزمایشی نداشت (05/0P>). در مجموع می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که پروار کردن بره‌های نر شال با میانگین سنی حدود سه ماهگی از بره‌های حدود پنج ماهگی دارای عملکرد پروار بالاتری می‌باشد.}, keywords = {سن شروع پروار,بازده خوراک,بره نر شال}, url = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113778.html}, eprint = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113778_0baf22dc1b37150ce1c114ae4d3ffb0d.pdf} } @article { author = {علیزاده قمصری, امیرحسین and نصیری مقدم, حسن and حسن آبادی, احمد and یعقوبفر, اکبر and حسینی, سید عبداله and طرقی, رضا}, title = {اثرات مکمل ال- گلوتامین بر عملکرد و پاسخ‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی}, journal = {علوم و فنون دامپروری}, volume = {5}, number = {21}, pages = {67-80}, year = {2017}, publisher = {موسسه تحقیقات علوم دامی کشور}, issn = {2981-2372}, eissn = {2981-2372}, doi = {10.22092/aasrj.2017.110812.1086}, abstract = {این آزمایش به منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف مکمل ال- گلوتامین به جیره غذایی بر صفات تولیدی و پاسخ‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 192 جوجه خروس گوشتی یک روزه از سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی از نظر مقدار انرژی و پروتئین مشابه و دارای سطوح مختلف مکمل ال- گلوتامین (صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد) به ترتیب در گروه شاهد و سه گروه دیگر آزمایشی بود که در دوره آغازین (0 تا 21 روزگی) در اختیار جوجه‌های گوشتی قرار گرفت. نتایج نشان داد میانگین افزایش وزن روزانه جوجه‌های گوشتی در اثر مصرف جیره دارای 1 درصد مکمل گلوتامین در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری بهبود یافت. افزودن مکمل گلوتامین به جیره تا سطح 1 درصد، سبب بهبود معنی دار وزن نسبی طحال و تیموس، تقویت واکنش ازدیاد حساسیت پوستی، افزایش تکثیر لنفوسیت‌ها و کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت پس از تنش وزن‌کشی شد. در جوجه‌هایی که 1 درصد مکمل گلوتامین دریافت کردند، تیتر اولیه و ثانویه آنتی‌بادی تام در پاسخ به تزریق گلبول قرمز گوسفندی و نیز تیتر آنتی‌بادی علیه ویروس بیماری‌های‌ نیوکاسل و برونشیت عفونی به طور معنی داری افزایش یافت. بر اساس نتایج این آزمایش، افزودن حداکثر 1 درصد مکمل گلوتامین به جیره سبب بهبود عملکرد و تقویت پاسخ‌های ایمنی سلولی و هومورال جوجه‌های گوشتی شد.}, keywords = {ال- گلوتامین,پاسخ‌های ایمنی,جوجه‌ گوشتی,عملکرد}, url = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113779.html}, eprint = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113779_a447d32ed41fde9f871d941a126614de.pdf} } @article { author = {کارگر برزی, نجمه and ولی, علی اصغر}, title = {بررسی وضعیت پرورش شتر و ویژگی‌های تولیدی و تولیدمثلی آن در استان کرمان}, journal = {علوم و فنون دامپروری}, volume = {5}, number = {21}, pages = {81-88}, year = {2017}, publisher = {موسسه تحقیقات علوم دامی کشور}, issn = {2981-2372}, eissn = {2981-2372}, doi = {10.22092/aasrj.2017.114987.1124}, abstract = {شناسایی ویژگی‌های تولیدی و تولیدمثلی شتر در سیستم پرورشی رایج در هر منطقه، اولین گام برای بهبود و پایداری پرورش این حیوان خواهد بود. لذا این تحقیق، به‌منظور بررسی وضعیت پرورش شتر و شناسایی ویژگی‌های تولیدی و تولیدمثلی این حیوان در سیستم پرورشی رایج در استان کرمان انجام شد. در این تحقیق، از اطلاعات 6 گله با مجموع 1075 نفر شتر و ظرفیت 626 نفر شتر مولد پرورش‌یافته تحت سیستم رایج در مناطق پرورشی اصلی شتر در استان، در سال 1392 استفاده گردید. نتایج این بررسی نشان داد که روش عمده نگهداری شتر در منطقه، چرای نیمه آزاد در سطح مراتع بوده و این حیوان بیشتر جهت تولید گوشت پرورش می‌یابد. متوسط وزن تولد نوزادان 25 کیلوگرم و میانگین دوره شیرخواری آن‌ها حدود 8 ماه بود. سن بلوغ جنسی شترهای استان کرمان 35 ماه و فاصله زایش 22 ماه برآورد شد. وزن یک‌سالگی حاشی در منطقه به‌طور میانگین 150 کیلوگرم بود. میانگین وزن شتر نر بالغ و ماده بالغ به ترتیب 370 و 300 کیلوگرم بود.}, keywords = {شتر,ویژگی‌های تولیدی,ویژگی‌های تولیدمثلی,پرورش,استان کرمان}, url = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113780.html}, eprint = {https://asrip.areeo.ac.ir/article_113780_2f2372e8469d51367912e47297376756.pdf} }